دوشنبه ۳۱ شهریور ۰۴ | ۱۱:۲۹ ۲ بازديد
و بیلکینز گفته می‌خواد آشپز بشه. اگه هوا اجازه بده، یکی دو روز دیگه با قایق کوچیک میریم بیگ کوو برای یه شورای جنگ.» «خب، آقا،» سرش را تکان داد و گفت، «فقط یواش برو، فقط همین را می‌خواهم. هیچ کاری را شروع نکن. فایده‌ای ندارد که دو جوان بدون دوستانشان سر و صدا راه بیندازند، این چیزی بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست که من می‌گویم. پس فقط بگرد، اما از دید پنهان شو؛ هر چه می‌خواهی یاد بگیر، اما هیچ کاری را شروع نکن. اگر نمی‌توانی همه چیز را یاد بگیری، به همین راضی باش.»[۱۴۸] حرف؛ بعدش بقیه‌ی ما اون رو می‌گیریم و خیلی زود یه کل ازش می‌سازیم. درست نمی‌گم، پروفسور؟ «حق با توست، کاپیتان من ، اگر در قیطریه به تو اهمیت بدهند.
اما آیا اهمیت می‌دهند؟ فرصتی پیش می‌آید برای – چیزی که پسرم تامی به آن پلاگ می‌گوید – آن گناهکار پیر، و بنابراین آنها به دعوا می‌پرند. دعوا! اه! چه بسیار احمق‌هایی که جان خود را برای کسی می‌دهند که نمی‌تواند دلیلی ارائه دهد!» تامی خندید و گفت: «اینجا دلیل کافی وجود دارد. اما اگر این شما را راضی می‌کند، قول می‌دهیم که مراقب باشیم.» وقتی بالاخره نیم مایل بیرون از ورودی لیتل کوو لنگر انداختیم، عرشه‌مان فعال شد. من اول با آذوقه رفتم تا جایی را برای انبار کردن آنها انتخاب کنم، هرچند در چنین شب تاریکی ممکن بود این کار به طور اتفاقی به عهده‌ی افراد گذاشته شود. اما هیچ‌کس باور نمی‌کند که در مواقع مهمی مثل چادر زدن، دیگران جز خودش زنانه صادقیه از آن خبر داشته باشند.
عملاً هیچ بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هستثنایی در این مورد وجود ندارد. در حالی که به سمت ساحل پارو می‌زدم، متوجه شدم که باد کاملاً فروکش کرده و خفگی‌ای در هوا ایجاد کرده که توضیح آن دشوار بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست؛ اما چیزی شبیه به آن را در یک روز شرجی تابستانی احساس کرده‌ام، زمانی که آسمان با ابرهای آهسته در حال پیشروی سیاه بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست، زمانی که پرندگان از ترس نمی‌توانند جیک جیک کنند و هر برگی در درختان بی‌حرکت آویزان بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست. در این تردیدهای انتظار ناخوشایند، زمانی که هر لحظه آسمان با صدای هیس آتش گشوده می‌شود و طبیعت به خشم می‌آید، بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست که انسان زعفرانیه تهران نفس عمیق می‌کشد.
هیچ احساس دیگری مانند آن وجود ندارد، مگر کشش شکنجه دقایقی قبل از اینکه برای سخنرانی فراخوانده شوید، یا از بالای قله به سرزمین بی‌صاحب سوت زده شوید. دماغه کشتی ما روی شن‌ها ساییده می‌شد و در سکوت شروع به تخلیه بار کردیم. پشت ساحل شیب‌دار، حاشیه‌ای از درختان کوچک ماشینل و نخل‌ها روییده بود؛ ساحل و آنها،[۱۴۹] تا جایی که می‌توانستم قضاوت کنم، نوعی آمفی‌تئاتر را در مقابل آب تشکیل می‌داد. افراد من می‌خوبهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هستند قبل از بازگشت برای بارگیری دوم، بوم را به یک چادر موقت تبدیل کنند، اما من فکر بهتری کردم و از آنها خوبهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هستم آن در لویزان را همانطور که هست.
دور تفنگ‌هایمان بپیچند و با چیزهای دیگر زیر نخل‌ها بگذارند. تا زمانی که نور روز نشان ندهد که موقعیت ما چقدر از جزایر قابل تشخیص بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست، کشیدن یک تکه اردک سفید که از کیلومترها دورتر دیده می‌شد، کار کوته‌بینانه‌ای بود. زمزمه‌های وهم‌آوری از نوعی آشفتگی در آسمان به گوش می‌رسید. از جنگل سیاهِ دوردستِ پشت سرمان، صداهای ضعیف و بی‌قراری به گوش می‌رسید، گویی انبوهی از ارواح آشفته به این سو و آن سو می‌دویدند و بال‌هایشان را به شاخه‌ها می‌کوبیدند. چیزی فراتر از یک ضربه‌ی سنگین از جنوب شرقی می‌آمد، بنابراین من خدمه را به داخل قایقشان انداختم و به آنها دستور دادم که با تمام قوا به لویزان سمت ربهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست حرکت کنند و حداقل قبل از اینکه خیلی دیر شود، تامی را برگردانند.
حتماً به هوس نزدیک شده بودند که نیرویی، هرچند ناگهانی و در آن لحظه غیرمنتظره، تقریباً مرا از روی پاهایم بلند کرد. در واقع، اگر حضور ذهن نداشتم که روی ساحل بیفتم، حتماً به بازیگوشی می‌پرداختم. در عرض نیم ثانیه، آسمان نه تنها پر از بادهای غران و خروشان شد، بلکه شاخه‌های درختان بزرگ که مانند کاه به این سو و آن سو رانده می‌شدند، نیز در هم آمیختند. انگشتان پا و دستم را در شن فرو بردم و به سختی جان دادم. درست در بالای این طوفان، سیل باران، رگبار پشت رگبار، بارید. سپس رعد و برق از بند رها شد.
شوک‌های واقعی آتش، و هیچ رعد و برقی از جهنم نمی‌توانست وحشتناک‌تر از این باشد. شاید برای یک دقیقه فرصت نکرده بودم به قایق کوچک یا ویم فکر کنم، اما تقلا می‌کردم[۱۵۰] برای اینکه سرم را بالا بیاورم، مشتاقانه منتظر برق بعدی در فضای تیره خیره شدم. تقریباً بلافاصله برق آمد و خلیج را در تصویر آورد، گویی میلیون‌ها نور سبز کلسیمی در آنجا متمرکز شده بودند. این فقط برای یک لحظه بود، اما اثر عجیب رعد و برق چنان بود که در تاریکی بعدی، هر جزئیات صحنه در شبکیه چشمم ثبت شد. آب‌های متلاطم را دیدم که ظاهراً مانند یک آسیاب به سمت دریا می‌رفتند.
اما آیا اهمیت می‌دهند؟ فرصتی پیش می‌آید برای – چیزی که پسرم تامی به آن پلاگ می‌گوید – آن گناهکار پیر، و بنابراین آنها به دعوا می‌پرند. دعوا! اه! چه بسیار احمق‌هایی که جان خود را برای کسی می‌دهند که نمی‌تواند دلیلی ارائه دهد!» تامی خندید و گفت: «اینجا دلیل کافی وجود دارد. اما اگر این شما را راضی می‌کند، قول می‌دهیم که مراقب باشیم.» وقتی بالاخره نیم مایل بیرون از ورودی لیتل کوو لنگر انداختیم، عرشه‌مان فعال شد. من اول با آذوقه رفتم تا جایی را برای انبار کردن آنها انتخاب کنم، هرچند در چنین شب تاریکی ممکن بود این کار به طور اتفاقی به عهده‌ی افراد گذاشته شود. اما هیچ‌کس باور نمی‌کند که در مواقع مهمی مثل چادر زدن، دیگران جز خودش زنانه صادقیه از آن خبر داشته باشند.
عملاً هیچ بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هستثنایی در این مورد وجود ندارد. در حالی که به سمت ساحل پارو می‌زدم، متوجه شدم که باد کاملاً فروکش کرده و خفگی‌ای در هوا ایجاد کرده که توضیح آن دشوار بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست؛ اما چیزی شبیه به آن را در یک روز شرجی تابستانی احساس کرده‌ام، زمانی که آسمان با ابرهای آهسته در حال پیشروی سیاه بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست، زمانی که پرندگان از ترس نمی‌توانند جیک جیک کنند و هر برگی در درختان بی‌حرکت آویزان بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست. در این تردیدهای انتظار ناخوشایند، زمانی که هر لحظه آسمان با صدای هیس آتش گشوده می‌شود و طبیعت به خشم می‌آید، بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست که انسان زعفرانیه تهران نفس عمیق می‌کشد.
هیچ احساس دیگری مانند آن وجود ندارد، مگر کشش شکنجه دقایقی قبل از اینکه برای سخنرانی فراخوانده شوید، یا از بالای قله به سرزمین بی‌صاحب سوت زده شوید. دماغه کشتی ما روی شن‌ها ساییده می‌شد و در سکوت شروع به تخلیه بار کردیم. پشت ساحل شیب‌دار، حاشیه‌ای از درختان کوچک ماشینل و نخل‌ها روییده بود؛ ساحل و آنها،[۱۴۹] تا جایی که می‌توانستم قضاوت کنم، نوعی آمفی‌تئاتر را در مقابل آب تشکیل می‌داد. افراد من می‌خوبهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هستند قبل از بازگشت برای بارگیری دوم، بوم را به یک چادر موقت تبدیل کنند، اما من فکر بهتری کردم و از آنها خوبهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هستم آن در لویزان را همانطور که هست.
دور تفنگ‌هایمان بپیچند و با چیزهای دیگر زیر نخل‌ها بگذارند. تا زمانی که نور روز نشان ندهد که موقعیت ما چقدر از جزایر قابل تشخیص بهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست، کشیدن یک تکه اردک سفید که از کیلومترها دورتر دیده می‌شد، کار کوته‌بینانه‌ای بود. زمزمه‌های وهم‌آوری از نوعی آشفتگی در آسمان به گوش می‌رسید. از جنگل سیاهِ دوردستِ پشت سرمان، صداهای ضعیف و بی‌قراری به گوش می‌رسید، گویی انبوهی از ارواح آشفته به این سو و آن سو می‌دویدند و بال‌هایشان را به شاخه‌ها می‌کوبیدند. چیزی فراتر از یک ضربه‌ی سنگین از جنوب شرقی می‌آمد، بنابراین من خدمه را به داخل قایقشان انداختم و به آنها دستور دادم که با تمام قوا به لویزان سمت ربهترین سالن زیبایی سعادت آباد که سالن آرایشگاه تهران هست حرکت کنند و حداقل قبل از اینکه خیلی دیر شود، تامی را برگردانند.
حتماً به هوس نزدیک شده بودند که نیرویی، هرچند ناگهانی و در آن لحظه غیرمنتظره، تقریباً مرا از روی پاهایم بلند کرد. در واقع، اگر حضور ذهن نداشتم که روی ساحل بیفتم، حتماً به بازیگوشی می‌پرداختم. در عرض نیم ثانیه، آسمان نه تنها پر از بادهای غران و خروشان شد، بلکه شاخه‌های درختان بزرگ که مانند کاه به این سو و آن سو رانده می‌شدند، نیز در هم آمیختند. انگشتان پا و دستم را در شن فرو بردم و به سختی جان دادم. درست در بالای این طوفان، سیل باران، رگبار پشت رگبار، بارید. سپس رعد و برق از بند رها شد.
شوک‌های واقعی آتش، و هیچ رعد و برقی از جهنم نمی‌توانست وحشتناک‌تر از این باشد. شاید برای یک دقیقه فرصت نکرده بودم به قایق کوچک یا ویم فکر کنم، اما تقلا می‌کردم[۱۵۰] برای اینکه سرم را بالا بیاورم، مشتاقانه منتظر برق بعدی در فضای تیره خیره شدم. تقریباً بلافاصله برق آمد و خلیج را در تصویر آورد، گویی میلیون‌ها نور سبز کلسیمی در آنجا متمرکز شده بودند. این فقط برای یک لحظه بود، اما اثر عجیب رعد و برق چنان بود که در تاریکی بعدی، هر جزئیات صحنه در شبکیه چشمم ثبت شد. آب‌های متلاطم را دیدم که ظاهراً مانند یک آسیاب به سمت دریا می‌رفتند.
- ۰ ۰
- ۰ نظر
در ولنجک